2011/12/26

gabonetako zorion -txartel lehiaketa




Aurten ere lan bikaina egin duzue!!


DBH 1. zikloko irabazlea:

2 dimentsioen alorrean:

OLAIA ZURBANO

3 dimentsioen alorren:


MIKEL NUÑEZ


DBH 2. zikloko irabazlea:

2 dimentsioen alorrean:

CLAUDIA GRANERO eta IRATI CARRASCAL

3 dimentsioen alorrean:

ELENE BALANTZATEGI eta MAIALEN ROJO


ZORIONAK!!!!!!






2011/12/23

2011/12/16

Zein da?



2011/12/13

TIRAR LA CASA POR LA VENTANA


En España, México y otros países latinoamericanos, el dicho "Tirar la casa por la ventana" se utiliza cuando alguien de repente comienza a gastar más dinero del que estaba habituado a gastar.


Esto proviene de una costumbre que existía ya por el siglo XIX, de arrojar literalmente todos los objetos y muebles por la ventana cuando algún afortunado ganaba la Lotería Nacional de España. Esto se hacía en señal de la nueva vida que le esperaba al afortunado.


La Lotería Nacional surgió bajo el reinado de Carlos III (Borbón) el 30 de septiembre de 1763. Las primeras oficinas estaban situadas en una casa de la plaza de San Ildefonso en Madrid. Es por este motivo por el que todos los años los niños del Colegio de San Ildefonso son los encargados de sacar las bolas del sorteo de Navidad.


2011/12/05

Euskararen eguna 2011

EUSKARAREN EGUNEKO BERTSOAK

Aurreko ostiralean, abenduaren 2an, Euskararen Eguna ospatu genuen Armentia Ikastolan. Hona hemen bertso eskolako lagunek abestu zizkiguten bertso politak.


Doinua: Che Guevara (Victor Jara. Boikot)


Europako hizkuntza zaharrena
ta herriaren islada.
Hauxe maite ez dutenek
jarriko digute traba
larregi maite dugunez
eman behar zaio bultzada
gure hizkuntza delako
 maite dugu euskara


Euskararen zapalkuntza
jarri behar dugu marra
gaur euskararen eguna
dugu honexen beharra
euskaraz hitz egin lagun
ez zaitez izan koldarra
baina ez da mintzatzeko
daukagun egun bakarra

2011/11/30

VIOLENCIA DE GÉNERO


Hoy en día la violencia de género sigue siendo un problema muy grave que debemos de solucionar en nuestra sociedad. Cuando hablamos de este problema nos referimos a las mujeres que son maltratadas por sus respectivas parejas o exparejas, pero no tenemos que olvidar las demás desigualdades que sufre la mujer en otros muchos ámbitos, como por ejemplo en el laboral. La sociedad va avanzando poco a poco pero todavía queda mucho camino por recorrer para llegar a la igualdad.

El problema del maltrato que sufren algunas mujeres, tanto físico como psicológico, es una situación en la que el hombre se cree superior a la mujer, cree que es suya y por eso cree poder hacer cualquier cosa con ella: quitarle la libertad, considerarla inferior... Además, para cometer semejantes actos no hay ninguna excusa, ni el alcohol, el estrés...

En lo que va de año el total de víctimas en el Estado ha sido de 53 y de ellas tan solo 14 habían denunciado a sus agresores. Este número es un escándalo y en mi opinión cada una de estas muertes son un asesinato más. Si seguimos con estas situaciones es porque las medidas que hay actualmente no son suficientes y los castigos que reciben los hombres maltratadores tampoco.

Este año el Ministerio de Sanidad ha hecho una campaña de la violencia de género bajo el lema “No te saltes las señales. Elige vivir”. Este lema ha sido elegido para que toda mujer maltratada denuncie su situación y sea protegida, pero yo creo que no es un lema muy adecuado teniendo en cuenta que algunas de las mujeres que al final han muerto habían denunciado e incluso tenían una orden de alejamiento que no sirvió para casi nada. Lo que quiero decir con esto es que las mujeres que son maltratadas necesitan saber que van a estar a salvo después de denunciar y como ven que otras no lo están no van a denunciar.

Por esto y por todas las injusticias que sufren las mujeres maltratadas todos y todas deberíamos sensibilizarnos con ellas ayudándolas a dirigirse a los organismos que se han creado para solventar este grave problema.


2011/11/29

VIOLENCIA DE GÉNERO



Desafortunadamente, la violencia de género es un tema de actualidad; y es que casi cada semana una mujer es brutalmente asesinada a manos de su pareja o ex–pareja. En mi opinión es algo inmoral, ya que de lo que estamos hablando es de la muerte de una persona, y en la mayoría de los casos, sin razón aparente.


Hay muchos datos para demostrar estos hechos. En realidad, este año por estas fechas la cantidad de mujeres asesinadas es menor que el pasado, pero aun así son datos alarmantes. El año pasado 73 mujeres fueron asesinadas, cuando este año llevamos 33 mujeres, y aunque el total haya disminuido, los datos son aún demoledores. Es verdad que las víctimas, algunas de ellas, denunciaron el maltrato, pero casi el 30% retiró la denuncia por miedo. Esta situación es muy grave, ya que tras denunciar, tiran la piedra en su propio tejado.


Por eso, en mi opinión, habría que hacer algo por ayudar a todas esas mujeres que han sufrido y que todavía sufren maltratos en silencio. Creo que si todos nos unimos por la causa, podríamos ayudar a construir u futuro en el que las mujeres no se sintieran presas del pánico. Además podrían vivir sin miedo a que sus actos no hagan que unas personas frías y crueles las maten. ¡ Todas y todos tenemos el mismo derecho!

2011/11/17

OBLATEK utzitako arrastoak


Inork orain arte jakin ez duen eta benetan gertatutako istorio hau 1989-1990.urte bitartean gertatu zen. Adi egon istorio honi. Gasteizen Armentia inguruan zegoen eraikin zahar batean gertaturikoa da. Garai hartan eraikina neska gazteak hezitzen zituzten Oblata izeneko moja batzuen eskuetan zegoen.
Ikastetxe ondoan gasolindegi bat zegoen. Gasolindegi horren jabea gizon bakarti eta axolagabea zen. Gizona ez zen ez oso altua, ezta oso baxua ere; ez oso argala, ezta oso lodia ere. Berrogeita hamar urte horiek jadanik igarri egiten zitzaizkion buru horretan. Gizon horrek bere iragan beltza inoiz kentzen ez zituen eguzkitako betaurreko ilun batzuen azpian ezkutatzen zuen.
Mojak ere hezten ez ziren makalak. Neskek lezioa ondo ikasten ez bazuten, zigorrez josten zituzten. Azalak beltzunez beteta bueltatzen ziren etxera.
Egun batean gasolindegiko gizon bakarti eta axolagabea ikastetxean sartu zen jostatu nahian. Hamaikak inguru izango ziren eta ikasleak pation zeuden, Maria Jesus eta Carmen izan ezik. Neska horiek, mojak konturatu gabe, jolas-ordua ikastetxeko kanpandorrean igarotzea erabaki zuten, ez baitzuten patiora jaisteko gogorik eta bakarrik egon nahi zutelako. Inork ez zituen faltan bota. Lurrean eserita zeudela, norbait sumatu zuten eskailerak igotzen.
-Maria Jesus entzun al duzu hori?- ahopeka.
-Bai, Carmen! Nik ezingo ditut berriro jasan Brigida ahizparen kolpeak. -ahots dardaratsuz.
Gizonak ahotsak entzun zituen eta asmo txarrak zituela abiatu zen kanpandorrera.
-Nor dabil hor? -galdetu zuen gizonak ahots sakonez.
Bi neskek ez zuten erantzun. Harrituta gelditu ziren ikastetxe horretan gizon ahotsa entzun zutelako. Beldurrez dardarka zeuden biak. Gizona bat-batean neskak eserita zeuden logelara sartu eta harrapatu zuen lehenengoa hartu zuen esku artean.
-Azkar Maria Jesus, abisatu ahizpa bati bizkor!-esan zuen Carmenek gizonaren atzapar artean zegoela.
-Ahizpa bati esaten badiot zigorra edukiko dugu, patioa hemen goian igaro dugula konturatuko baita. -Esan zuen Carmenek urduritasunez.
Txirrinak jo eta Maria Jesusek ihes egitea lortu zuen. Naturako klasera sartzea eta ezer ez esatea erabaki zuen. Neska gajoari urduritasuna igartzen zitzaion aurpegian.
Kanpandorrean bitartean gizonak arropa kentzeko agindua eman zion neska gajoari. Neskak ezetz esan zion.
-Utz nazazu bakean! -neskak beldur ikaragarriz.
-Ezta pentsatu ere! Zuk nire aginduak bete eta utzi egingo zaitut. Bestela ez dakit zer gertatuko zaizun...-esan zuen gizonak mehatxatuz.
Gizonak neska biluztea lortu zuen baina ezin izan zuen gehiago egin, neskak ez baitzion utzi. Halako batean, gizonak amorru hutsez birjina baten eskultura bat hartu eta buruan jo zuen kolpe batez. Carmen lurrera erori zen odola zeriola.
Hurrengo egunetan Carmen ez zen klaseetara joan eta Maria Jesusek beldurraren beldurrez gertatutakoa kontatu zien ahizpei. Carmen hil egin zen.Monjen ezjakintasunarengatik edo garai hartan gizonek zuten "botereagatik" gertaera hura horrelakoa izan zen.
Urteak igaro ahala, 2010. urtean Oblata mojen ikastetxea bi urtetik hamasei urte arteko ikaskidez osatutako ikastola bihurtu zen. Ikastola horretako irakasle batek, Mari Carmen deituriko irakasle batek hain zuzen ere, bere iraganeko familiaren bila zebilela, gertaera horren berri eduki zuen. Carmen Mari Carmenen birramona zen. Mari Carmenek amorru sakona sentitu zuen bere barnean.
Mari Carmen gaur egun hortik dabil mendeku bila.

2011/11/14


(... JOAN ZEN ASTEKOAREN JARRAIPENA.)

Alaitz oheratu egin zen eta Unai zerk hil ote zuen pentsatzen eta hipotesiak botatzen hasi zen, “Hmm… herenegun afarian triste samar zegoen eta… A, bai!”. Bat-batean Alaitzek gogoratu zuen elkarrizketa, eta gau hartako guztiaz oroitzen hasi zen. Unaik 1.mailako ikasleekin oso triste zegoela esan zion, bere gizarte klaseko ikasleek ez zutelako ezta azterketa bat ere gaindituko. Bai, horregatik zegoen hain haserre eta triste. Bere ikasle guztiek gizarte gorrotatzen zuten eta ez zuten ezer ikasten. Unaik alferrontzi eta ez-jakin batzuk zirela eta horrelako egun batean depresio izugarria izango zuela esan zion.

Hurrengo egunean, Alaitz ikastolara bueltatu egin zen, eta ez zituen klase normalak eman. Ikasleekin haserretuta zegoenez, beraiekin hasi zen hizketan:

- Baina zer uste duzue? Zuen erruz Unai hil egin da. Depresioak jota zegoen, eta horregatik … (Alaitz negarrez hasi zen) horregatik bere buruaz beste egin zuen. Zenbatek gainditu dute hemen, klase honetan, gizarteko azterketa bat?

Hiru neska-mutilek baino ez zuten igo besoa.

- Eta zenbatek ez duzue gainditu?

21 pertsonak igo zuten besoa.

- Ba hori! Eta gizarte ez da hain zaila. Ulertzen dut gustukoa ez izana, baina azterketarako ikasi ez izana ez dut ulertzen. Are gehiago Unairekin gaizki portatu izana. Unai ikastolako irakasle onenetarikoa zen eta zuen erruagatik …

Alaitzek atea itxi, eta berriro irakasle bulegora abiatu zen. Unairengan pentsatzen hasi zen. Zenbat momentu on, zenbat irribarre …

Kafe bat hartzera joan zen, horrela bere burua lasaituko zuelakoan. Kafea hartzen ari zen bitartean, patiora atera zen, eta hara zer ikusi zuten bere begiek. 1. mailako ikasle guztiak batera zeuden. Batzuk negarretan. Beste batzuk, ordea, triste itxurarekin, beraiek baitziren Unai hilda zegoela jakin zuten lehengo ikasleak.

Hurrengo orduak normaltasunez igaro ziren. Bere burua lasaitu nahian, Alaitz Armentia ondoan zegoen basotik ibilalditxoa egitera joan zen, oso eguraldi ona egiten baitzuen (arraroa hau Gasteizen), eta halako batean erlojuari begiratu zion. Arratsaldeko seiak eta hogeita bost ziren. Inspektorearekin elkartzeko ordua ia-ia. Bizi-bizi joan zen korrika egiten ikastolara. Eskailerak saltoka igo zituen, eta irakasle bulegora sartu zen. Han inspektore jauna zegoen azaltzen autopsiak egiaztatutakoa irakasle guztiei: Unaik ez zuen bere buruaz beste egin. Hau zen gertatu zena:Italiar jatetxean onddo risottoa eskatu zuen, eta risotto hori Coprinus Atramentarius izeneko onddo arraro batzuekin egindakoa zen. Baina onddo horiek alkoholarekin jaten badira hil egin ahal dute. Unai oso alaia eta gaztea zenez, afariaren ostean bere lagunekin taberna batera joan zen eta kubata batzuk edan zituen. Horregatik onddoekin erreakzioa egitean, Unai gaizki sentitu zen eta etxera bueltatu zen. Horrexegatik zegoen hilda, eta horregatik ez zeukan odol arrastorik gorputzean.

Hurrengo goizean, Alaitz berriro ikastolara bueltatzean 1. mailako ikasle guztiei eskatu zien barkamena, oso gogorra izan baitzen beraientzat Unaik beren erruarengatik bere buruaz beste zuela pentsatzea.

Hau guztia, pasa den urtean gertatu zen. Handik hona normaltasuna itzuli da ikastolara, baina irakasleak kontu handiagoz ateratzen dira parrandan.

2011/11/11

MI CASA IDEAL


Pasamos mucho tiempo en ellas, seguramente la mitad de nuestras vidas refugiados en ellas, y quizás no le demos la importancia que se merecen. No tienen sentimientos, ni tampoco personalidad, con permiso del periodista Iker Jiménez; aunque sí es verdad que hay de muchos tipos y que es muy difícil encontrarlas idénticas. A mí me gustaría que fuera de una manera especial, como creo que a cada persona le corresponde la suya. Estoy hablando de mi casa ideal.



¿Mi casa ideal? Pues aunque parezca una pregunta simple, es más compleja de lo que parece. Aún así, lo que tengo claro es que debería encontrarse en un lugar rural, donde los problemas se funden como el metal, y donde la amistad se llama pueblo.



En primer lugar, me complacería una puerta con el escudo de la familia en relieve, dando entrada a un jardín con un camino de piedra hacia la puerta del propio edificio. En el jardín un verde intenso pero acogedor, igual que obtiene el color del césped de los grandes estadios de fútbol. A la izquierda, una piscina que no tiene que ser grande, lo justo y necesario para darse el típico chapuzón veraniego. De la piscina se vería un campo de fútbol, de unos doscientos metros cuadrados y dos porterías. Siguiendo adelante un estanque de peces, con la flora y la fauna de los parques mas importantes, que darían un toque de elegancia a la vivienda. Unos metros más adelante, la zona de relax, para sentir la brisa y el olor de la más pura montaña; en ella unas cuantas hamacas y algunas mesas para las ocasiones especiales.



Una puerta es abierta y un mundo rural es descubierto por el recién entrado: a la izquierda tres sofás mirando a una televisión y a la pared de piedra que esconde una ventana magníficamente grande como si de un cuadro de dimensiones gigantes se tratara. Mediante un suelo de parqué llegamos a una cocina grande, de esas que prácticamente no existen con todos los electrodomésticos necesarios para la buena vida. Un comedor se aprecia al fondo, justo al lado de las escaleras con forma de caracol que suben hasta la segunda y tercera planta.



En la segunda planta, los dormitorios y los baños. Los baños rurales pero modernos al igual que elegantes, similares los dos pero con diferente color. Dos de los cuatro dormitorios prácticamente iguales, con una cama grande y un escritorio. Otra de ellas con una cama de matrimonio grande, muy grande. La última sería una habitación grande para las visitas con dos camas de donde se puedan sacar otras dos por debajo.

En la tercera planta la zona de ocio. Uno de los cuartos insonorizado, con unos sillones para las películas o series y un cañón para poderlas ver. En otro todos los videojuegos, consolas, cadenas de música… para estar los niños sin necesidad de molestar. En la tercera una sala de gimnasio, con seis o siete aparatos para mantenernos fuertes y sanos. Además, una sala con libros muchos libros, igual que una biblioteca, pero en pequeña. En el cuarto restante un sofá grande con vistas a la montaña y al pueblo, gracias una ventana enorme.



Esta sería mi casa ideal.

Armentia Ikastolako hilketa


Armentia Ikastolan egun arrunta ez zen. Irakasle guztiek ez zuten beste ezertaz ere hitz egiten. Alaitz Amundarain, ikastolako hainbat hizkuntzatako irakaslea, bere bulegoan zegoen telefono deia jaso zuenean. Telefonoa azkar hartu zuen eta hitz egiten hasi zen.

- Bai?

- Egun on. Alaitz Amundarain irakaslearekin hitz egiten ari al naiz?

- Ba bai, zer nahi duzu?

- Gasteizeko ertzainen hilketa saileko inspektorea naiz, Jose Mari Agirre deitutakoa. Atzo Dato kaleko 12. atariko 2. eskuineko etxean hilda agertu zen Unai Gartzia, ikastolako irakaslea zena. Ezagutzen al zenuen? Agian bere buruaz beste egin du pozoi bat hartuta. Odol arrastorik ez dagoelako esaten dut nik hori…

Bat-batean Alaitzek telefonoa itzali eta mahai gainera bota zuen. Korrika batean irakasleen bulegora heldu zen, eta galdezka hasi zen.

- Zer gertatu da?

- Ez al zenekien? Unai hil egin da. Guztiontzat oso kolpe gogorra izan da.

Alaitz negarrez hasi zen, berak ez zuen ezertxo ere ulertzen eta.

- Baina nola enteratu zarete hain azkar? Ni ezin izan naiz enteratu orain arte.

- Poliziak etxera deitu zigun Unaik afariaren ondoren ea zer egin zuen genekien galdetzen.

Alaitzek irakasleen gela utzi eta 1.A mailako gelarantz abiatu zen, ingeleseko klasea ematera. Egun osoa pentsakor eman zuen Unairi zer gertatu ote zitzaion pentsatzen. Azken gauean irakasleen afaria egin zuten Gasteizeko erdigunean kokatuta zegoen jatetxe italiar batean. Unaik onddo risotto-a eta solomoa eskatu zuen. Triste samar azaldu zen, baina ez zuen ezta keinu arraro bat egin ere; gainera, berarekin hitz egin zuen, baina Alaitzek ez zuen elkarrizketaren ezer gogoratzen.

Klaseak eman eta gero, etxera bueltatu egin zen eta han lasai, tea bat hartu eta telebista ikusten hasi zen. Unairi buruz pentsatzen hasi zen. Hain gaztea zen. Ikastola alaitasunez betetzen zuen. Oso jakintsua, irribarretsua eta alaia zen, ikasle eta irakasle guztiekin ondo portatzen zen eta ikastolan zegoen neska askoren irakaslerik onena zen, baina orain hilda zegoen. Alaitzek hortzak garbitu zituen, eta oherantz abiatzen ari zen heinean, telefono deia entzun zuen. Ertzaintza zen, berriro. Azkar, mugikorra hartu eta ertzainarekin hitz egiten hasi zen.

- Bai, esan!

- Gau on,.Alaitz Amundarain andereñoarekin hitz egiten ari al naiz?

- Bai. Zer nahi duzu?

- Gasteizeko polizia inspektorea naiz, Jose Mari Agirre, berriro. Gogoratzen al nauzu?

- Bai. Zer nahi duzu?

- Pista batzuk ikertzen ari gara, eta irakasle guztiekin hitz egin nahi dugu. Posible al da bihar, ikastolan, zuekin bilera bat izatea?

- Ondo da. Zer ordutan etorriko zarete?

- Ba, bihar 18:30ean egongo gara irakasle bulegoan.

- Ongi da. Agur.

- Agur.

(DATORREN ASTEAN JARRAITUKO DU)

2011/11/07

MI CHICA IDEAL


Soy un chico de catorce años y se me ha ocurrido que podría hacer un trabajo, sobre cómo sería mi chica ideal.

No lo tengo muy claro, pero hoy por hoy lo que más me llama la atención de las chicas, (no nos engañemos) es su físico. Así que me gustan guapas. Me da igual rubias con los ojos azules, que morenas con los ojos castaños; las pelirrojas con pecas tampoco están nada mal.

Como he dicho antes me gustan las chicas, pero si tienen curvas más. Las altas me gustan, pero las bajitas también tienen su gracia.

Pero la verdad, lo más importante es cuando te relacionas con ellas. Guapas sí, pero tontas no, ni chulas, ni presumidas. En realidad, lo que más me gustaría de una chica, es que fuera agradable, que no me hiciera daño al hablar, que de esas hay muchas, y no tan lejos.

Sé que algunas son tímidas y eso les hace ser más inalcanzables, porque a mi también me pasa.

Y con esto ya se aprecia, cuál es mi chica ideal: guapa sí pero, pero buena persona. Espero serlo yo también.


Zer nahi eta hura eman, ARTZE

2011/11/04

DBH 4ko azterketak


DBH 4.mailako AZTERKETAK

OSTEGUNA, azaroak 17

8:30-10:30 – Euskara

15:00-17:00 -Bio-Geo/Latina

OSTIRALA, azaroak 18

8:30-10:30 – Lengua

jolasordua

10:45-12:45 – Ingelesa

jolasordua

13:15-14:20- Etika

ASTELEHENA, azaroak 21

8:30-10:30 - Matematika

15:00-17:00 - Gizarte

ASTEARTEA, azaroak 22

8:30-10:30 - Tekno/Informatika

15:00-17:00 - Artea/Fisika-kimika


2011/10/31

MI CHICO IDEAL


Era domingo por la tarde. El cielo grisáceo amenazaba lluvia. Me senté en el sofá y antes de que pudiera encender la televisión, me encontré sumida en un fantástico sueño. A lo lejos aparecía la figura de un chico que cuanto más se acercaba, tanto más me impresionaba.

Su cabello marrón de otoño y su piel color canela eran el marco perfecto para unos labios carnosos y unos ojos de mirada dulce como la miel. Su figura atlética me hacía suponer que dedicaba tiempo al deporte. ¡Esto le hacía muy interesante! Su altura y su delgadez hacían que sus pasos fueran como los de un cervatillo que corretea por una pradera.

De repente me desperté sobresaltada. ¡Qué pena! Mi chico ideal desaparecía de mi mente. Volví a cerrar los ojos e intenté pensar cuáles serían sus rasgos de carácter.

Entre ellos sería importante la comprensión y que me aceptara tal y como soy, con mis virtudes y con mis fallos. También me gustaría que nos divirtiéramos, que nos riéramos y pasáramos ratos agradables juntos en los que no faltara la conversación. Además la sinceridad sería necesaria para que la magia que surgió al ver su físico siguiera encendida. Para que la llama siguiera creciendo sería interesante que no faltaran los detalles y la pasión.

2011/10/27

2011/10/26

MI CHICO IDEAL

Fue aquel día otoñal, en el cual yo paseaba por las calles de mi preciosa ciudad cuando lo vi. Era él, mi chico ideal. Solo había un inconveniente: él no iba solo. Había más gente y todavía a día de hoy no sé cuál de todos ellos era él, mi chico ideal. No porque no me acuerde de su cara ni porque no los haya vuelto a ver, sino porque no llegué a conocerlos personalmente.

Todos ellos podrían ser el chico con el que siempre había soñado, al que llevaba esperando todo este tiempo. Él podía ser: el chico alto, sano, del pelo largo castaño y bien peinado; él, que cada vez que me miraba me atravesaba el corazón con esos ojos tan azules y esa mirada tan penetrante ; él, que tenía esos labios tan carnosos y la cara tan perfecta como una estatua de Rodin, bien esculpida y limada; él, que tenía esos brazos tan musculosos y fornidos con los que siempre soñaba que me arropaba; él, que tenía ese porte tan elegante y robusto con esa gusto exquisito a la hora de vestir; él, con ese cuerpo tan difícil de olvidar.

O era ese otro él, que tenía esa bonita y brillante cabeza con apenas tres mechones de pelo; él, que tras esas inmensas y gruesas gafas podía hacerme imaginar esos ojos tan poco llamativos y sumamente simples que le llevaban a convertirse en alguien especial; él, que tenía esa nariz tan superlativa con esos enormes granos rodeándola ; él, que tenía esos dientes tan amarillos como el trigo en su época de cosecha de tanto fumar; él, con esos labios tan sumamente insignificantes que apenas se apreciaban en la boca; él, que tenía esa cara en la que no había ni un solo poro en el cual no hubiera un grano o imperfección; el, con ese chándal deportivo de colores llamativos y anticuados que pronunciaba más aun sus amplias curvas; él, con esa estatura tan pequeña y ese pronunciado sobrepeso.

Cualquiera de estas dos personas podría haber sido mi chico ideal, el hombre de mis sueños, mi príncipe azul que me llevase a las nubes cada vez que me besara. Pero nunca lo pude descubrir realmente, porque para que un chico pueda llegar a ser mi chico ideal lo único que me importa es su personalidad. Porque lo que me importa del chico al que amaré toda mi vida, cuando lo encuentre, será su forma de ser. Lo que quiero de mi chico es que me quiera, es que me trate a su manera, que pueda confiar en él plenamente, que sea sincero, que con una simple mirada me haga sentir la persona más afortunada del mundo, que me proteja y que me haga ser feliz.

Pero después de todo lo bueno viene lo malo. Yo he podido encontrar a mi chico ideal en cualquier momento, hoy mismo, cuando he salido de casa. He podido encontrarme con él, mi chico ideal. Pero también he podido perder la posibilidad de encontrarlo por el simple hecho de haberme despistado un momento y mirar por la ventana cuando él pasaba a mi lado . O quizá ya lo haya conocido y lo he dejado marchar. Esa es una de las sensaciones que me hacen sentir cada vez más inquieta. Pero yo quiero pensar que no sabré quién es él hasta que lo tenga o si ya lo he tenido, hasta que lo eche tanto de menos que el sea lo único que me ocupe realmente el pensamiento. Hasta que lo encuentre, estaré yo sola nadando a contra corriente en esta lucha contra el mundo en su busca.



Inkesta martxan!!

2011-2012 ikasturteko inkesta martxan!!

Zein da aurtengo irakaslerik ASPERGARRIENA?

Hilabete daukazue zuen botoa emateko!! Azaroaren 26-an bukatuko da!!

2011/10/21

MI CHICO IDEAL

Cuando estás enamorada, no te das cuenta de las cosas que tienes a tu alrededor. No te das cuenta de que el de tu derecha se está riendo a carcajadas, de que la persona más feliz del mundo está pasando por delante de ti o de que en esos momentos deberías estar escuchando lo que dice el profesor en vez de estar pensando en el, en tu chico ideal.


Lo que de verdad piensas en esos momentos es en su metro setenta, su piel morena del sol de todo el verano, sus músculos de tanto jugar a baloncesto, su cara perfecta, su dulce sonrisa enseñando los dientes bancos perfectos después de años con aparato, su nariz espectacularmente perfecta, sus ojos verdes con los que al mirarte te quedas atontada, sus pestañas largas, sus cejas, su pelo negro....


Entonces te acuerdas de todos esos momentos a su lado. Recuerdas que de niños jugabais al “esconderite”, o ibais por la calle felices, después de que vuestros padres os dijeran que no os alejaseis mucho que solo teníais 7 añitos; piensas en cuando empezasteis a crecer y hubo un momento en el que os dejasteis de hablar. Pero todo eso da igual. Ahora lo que importa es que esta ahí, en mi cabeza, en mi corazón y no soy capaz de olvidarlo por un solo instante.



Ojalá fuese capaz de decirle todo esto a la cara pero no puedo. Tengo miedo a que después de que le diga todo lo que siento, no sea lo mismo. Me asusta que ya no podamos reírnos a carcajadas por cualquier cosa, o que simplemente no seamos tan amigos como lo somos ahora.




Sin embargo, no todo es tan fácil. La vida es la que guía y la que manda. Lo único que una persona tiene que saber es tratar con la vida, llevarse bien con ella y así todo saldrá mucho mejor. Pero para eso hay que trabajar mucho, no te puedes quedar de brazos cruzados, ya que más adelante puede que te arrepientas de no haber hecho nada en ese momento. Mi madre me dijo una vez que en esta vida no puedes depender de nadie, que tienes que cuidarte a ti misma y que si no te mantienes tú, no lo hará nadie. Yo le creo, pero es más fácil hacer todo eso al lado de una persona como él, en la que puedas confiar. Una persona con quien todo se te hace más llevadero y con quien las penas se conviertan en alegrías.




Por todo eso y más le quiero. Y no es un te quiero de cumplir, de cortesía, los que se escriben pero no se sienten... No. Es un te quiero sincero. Un te quiero que sólo le puede decir una persona a otra cuando es su chico ideal.

2011/10/18

LAUAXETA, Mendigoixaliarena (Eñaut Elorrieta)

I IMAGINE



Asko izan dira urte luzeetan zehar, giza askatasunaren nahiz duintasunaren alde borrokatu direnak, esate baterako, Marthin Luther King, Nelson Mandela...
Pertsona askok egin dute borroka gu guztiongatik, baina izan liteke denen artean gu guztiongan eragin handiena izan duena John Lennon izatea.
John Lennon Liverpoolen jaio zen 1940. urtean. Bere lehenengo lanak The Beatles taldearekin egin zituen, baina hainbat arazoren ondorioz banandu eta bakarlari gisa egon zen lan egiten bere azkenengo momentua heldu arte.
Bakarlari gisa konposatu zuen bere maisulan izatera iritsiko zen abestia: “Imagine”. Abesti honek munduan dauden gerrateak, mespretxuak eta pertsona askoren arteko liskarrak ahazten laguntzen digu momentu labur batzuez bada ere, guztioi, zurioi edo beltzoi, kristauoi edo arabiarroi, gizonoi nahiz emakumeoi maila bereko mundu justu edo askea irudikatzen laguntzen digu.
Hogeita hamaika urte igaro dira, Johnen bihotzak azkeneko taupada eman zuenetik, baina, modu batean nahiz bestean ez gara berataz ahaztu, bera izan baitzen beste zenbait ikonoren antzera, guregan eragin handia izan zuen jeinu horietako bat. Argi izpi bat izan zen lainoz estalitako gizarte batean.
Egia esateko, nik nahiago nuke, Johnen antzera, guztiak berdinak izateko eta guztiok batera harmonian bizi izateko herrialderik, erlijiorik, mugarik, jabetzarik eta oztoporik gabeko mundu bat imaginatu, gatazka eta odolez zikindutako mundu baten alde borrokatu baino.
“Ez dago bakerako bide bat, bakea da bidea” Mahatma Gandhi

XXI. MENDEKO IDOLO "ATIPIKOAK"



Idolo hitza entzuten dugunean, burura etortzen zaigun lehenengo gauza pertsonaia famatu bat da (izan aktore, abeslari zein beste edozein artista). Horiek dira ohikoenak eta gaur egungo gizarteak gustukoen dituenak, nolabait esanda.


Orain pentsa ezazu segundu bakar batez bada ere, ea horiek guztiak diren “idolotasun” hori merezi dutenak, idolotasun horri etekina atera eta bizitza erraz, arrakastatsu, aberats eta erosoa dutenak, hain zuzen ere. Bidezkoa al da?


Jaiotzetik, goizean goiz jaiki eta bizirik irauteko ahalegina egin behar du nire lehengusuak. Berak ondotxo daki zein den bere arazoa: “epidermis bullosa” edo “piel de mariposa”. Halere, goizero ikastolara joaten da, ikasketak inork baino hobeto daramatza, oso pertsona alai eta soziala da. Baina arazoa hor dago bizitza osorako, mediku artean bizi da, proba bat besteraren atzetik egin diote, mugitzeko, jolasteko, jateko, korrika egiteko arazo oso larriak ditu eta, hala eta guztiz ere, ez du etsiko. Ez dut inoiz kexaka entzun, bere esku dagoen guztia egiten du. Nahiz eta egunero egin behar dituen kura direlako horiek, beti irribarretsu dago, laguntzeko prest. Miresgarria da benetan, ezagutzen dudan pertsonarik ausartena.


Horrelako ahaleginak egiten dituen pertsona batek merezi du jende askoren idolo izatea. Benetako idolo edo eredutzat har daiteke haur hau baina zoritxarrez “atipikoa” da XXI. mendean.

2011/10/13

OINEZ 2011


Kaixo lagunok:

Jakina da hilabete honetako hamaseigarren egunean Nafarroa oinez festa dela hemen, Tafallan. Festa polita izango da, ekitaldi politak egongo baitira. Adibidez, hirugarren gunean talde izar bezala, Gatillazo dator baina Tafallako ikastolako ikasle ohien taldeak ere badaude: Deskankis eta Zartako-k esate baterako. Baina Oinez osoko talderik famatuena Hesian da. Laugarren gunean 17:15ean izango duzue. Musika mota hori gustatzen ez bazaizue, bosgarren gunean Miel Otxin duzue ordu berean. Hala ere, txikientzat ekitaldi politak ere badaude; lehenengo gunean, adibidez, puzgarriak egongo dira.

Gure helburu nagusia eraikin berria egitea da DBHko ikasleentzat Nagarroa Oinezen bildutako diruarekin. Tafallako ikastolan jada asko gara eta gero eta matrikulazio gehiago daude. Gertakizun hori ona da, baina gela batzuk “sakrifikatu” behar izan ditugu, esate baterako, lokomozio gela, tailerra, laborategia eta abar. Hau guztia gelak bikoizteagatik gertatzen da. Orain 394 ikasle gaude ikastolan. Gainera, gero eta gehiago gara, gutxi joan direlako eta asko sartzen direlako. Udalak lurra utzi digu. Hori bai eraikina guk ordaindu behar dugu; beraz, hitzarmen bat hartuko da hogeita bost urte barru berrikusiko dena.

Mesedez eskatzen dizuegu etortzea, oztopo gutxi duzue zuen herrietatik etortzeko, azpiegitura dezente daudelako, esaterako, autobusak, trenak edo kotxe partikularretan etortzeko ere errepide onak daude. Esan dezakegu zaila dela ikastola hau aurrera eramatea. D ereduko ikastetxe bakarra da Tafallaldean. Gainera, zonalde ez-euskaldunean dago.

Azkenik, bi gauza esan behar dizkizuet. Hasteko, Oinezera bazatozte zintzoak izan, festa jatorra eta alaia delako. Bukatzeko, dirua biltzeko festa izan arren, euskarari bultzada handia emateko ere bada. Orduan euskaraz mintza zaitezte.

Urriaren 16an Tafallan espero zaituztet

Ibon Kareaga




NAFARROA OINEZ


Tafalla, 2011ko urriaren 4a

Kaixo lagunok:

Denok ongi dakizuen bezala, urriaren 16an, Tafallan Nafarroa Oinez festa ospatuko dugu eta biltzen den dirua DBHrako beste eraikin bat eraikitzeko erabiliko da.

Gure Ikastola oso txikia da eta ezin da jende gehiago sartu, topean gaude. Eraikina ikastolatik hurbil egin nahiko genuke, irakasleak eraikin batetik bestera ibili behar direlako LHn eta DBHn klaseak ematen dituztelako.

Momentuz udalak lurrak utzi dizkigu, baina guk pagatu behar dugu eraikina. Oztopo asko ditugu. Adibidez, herrietatik datozen pertsonei bekak kendu dizkiete, hau da, beraiek ordaindu behar dute autobusak balio duen guztia...; oso leku gutxi daukagu; txikiak Haur Hezkuntzan eta Lehen Hezkuntzan bi gelatan banaturik daude eta, baina DBHra ailegatzerakoan, gela batean elkartu behar dira eta 36 pertsonako gelak osatzen dira; Tafallan ez dago Batxilergoa euskaraz. Orduan, DBH bukatzerakoan, Iruñera igo behar dugu euskaraz ikasten segitu nahi badugu, eta 34 orduz egon behar dugu ikasten, ez 30 gazteleraz bezala.

Baina Nafarroa Oinez festa ere ondo pasatzeko, euskaraz mintzatzeko eta jarrera jatorra eta alaia izateko aukera ona da. Gainera, oso programa ona dugu prestatuta; beraz, etortzera gonbidatzen zaituztegu.

DBH 3.mailako ikasleak

Marina Ojer




2011/10/10

...miresten dut.



PERTSONA ANONIMOAK MIRESTEN DITUT




Jende asko mirestu ahal da: hainbat sari irabazi duen kirolari bat, marrazki bizidunetako pertsonaia bat, milaka jarraitzaile dituen aktore bat, abeslari bat, gaixotasunei aurre egiteko baliabideak bilatzen dituzten zientzilariak...


Zerrenda bat egin genezake eta inoiz bukatu ez, baina nik miresten ditudan pertsonak anonimoak dira. Inolako etekinik gabe bere bizitza erabiltzen dute besteei laguntzeko.



Badago jendea bere diruaren kopuru bat ematen diena behartsuei; batzuek beste batzuek baino diru gehiago jartzen dute, baina denek zerbaiti uko egiten diote. Beste batzuk beren oporretan beste herrialde batzuetara doaz laguntzeko mediku lanetan, eskoletan... Beste pertsona batzuek bere denbora librea erabiltzen dute jendeari janaria bilatu eta gero banatzeko. Pertsonak batzuk jendeari laguntzeko hainbat taldetan daude bolondres.



Egunero garrantzia ematen diogu gauza berriak (modernoak) izateari, bidaiatzeari, izaera polita izateari ... eta ez gara konturatzen gure inguruko hainbat pertsonak sufritzen duela eta guk soberan ditugun gauzak beraientzat lagungarri direla, nahiz eta gauza txikiak izan.



Nik miresten ditut besteentzako gauzak egiten dituzten pertsonak, inbidia ematen didate zeren beraiek beren buruarekin pozik sentitu behar dira besteei laguntza eskaintzen dietelako.



Nik, nagusia izaten naizenean, beraien antzekoa izan nahi dut.


Honengatik guztiarengatik miresten ditut pertsona anonimo hauek eta ez famatuak.

...miresten dut.


NIK MUNDUA MIRESTEN DUT


Nik mundua miresten dut. Bera da urtez urte eta belaunaldiz belaunaldi elkartzen gaituena, heltzen gaituena eta gure bizitza ahalbideratzen duena. Nola ez dugu miretsiko, guk edozein modutan tratatu arren, egunero bere aurpegirik onena eskaintzen badigu? Ez al da mirestekoa egunero-egunero eguzkia ateratzea?


Planeta honek 3.800 milioi urte ditu eta ikus dezakegun objekturik handiena da. Kanpotik itxura sendoa du. Guk gaizki tratatu arren, ondo mantentzen da.


Gure Lurrak izaera mantsoa du, oso alaia da, baina azkenaldi honetan aldaketak sortzen ari zaizkio eta errebelazio edo abisu bezala “gaixorik” jarri da.


Bera (esaten dutenez) eztanda baten ondorioz jaio zen. Horrela, hasiera batean animaliak bakarrik zeuden munduan. Gero, gutxinaka-gutxinaka animalia gehiago jaiotzen joan ziren bere barnean eta animalia gehiago eta gehiago eta, azkenik, gizakia. Gizakia ere gutxinaka-gutxinaka joan da eboluzionatzen, gu iritsi arte.


Honekin guztiarekin esan nahi dudana bera miretsi eta maitatzen dugula guztiok da, nahiz eta batzuetan ez garen kontziente ezta hortxe dagoenik ere. Beraz, berari eskerrak eman beharko genizkioke egunero, orduro edo segunduro gu jasateagatik eta baita babesteagatik ere.


Nik benetan miresten dut Lurra.

NAFARROA OINEZ 2011 (Bideoklipa).mpg

2011/10/06

ZERTAZ KEXATZEN GARA?

Gure ikastolan denok behar ditugu instalazio berriak, baina hasteko frontoia da hobetu beharreko lekua.
Frontoia oso kondizio txarretan dago, eta horren ondorioz, ezin dugu Heziketa Fisikoa ikastolan egin. Berritzekotan baliogarria izango litzateke hainbat gauzetarako. Adb: futbolean, saskibaloian eta pelotan jolasteko.Iker O.

2011/09/06




ONGI ETORRI 2011-2012 IKASTURTE BERRI HONETARA!!!!


2011/05/25

BERTSO-AFARIA

Bertso-afaria

Ikastolan aspaldi hasi ginen bertso-eskola antolatzen eta aurten izandako arrakasta ikusirik bertso-afaria egitea pentsatu dugu.

Afari honen helburua, bertsoekin gozatzea ez ezik, ikasleek egin duten lana saritzea eta jende aurrean abesteko aukera ematea ere bada.


Hauek dira etortzeko beharko dituzun datuak:





  • Noiz: Ekainaren 3an, ostirala

  • Egitaraua: 20:30ean LHko ikasleen bertsoak

  • 21:00etan afaria.

  • 22:00etan DBHkoen bertsoak.


Ondoren bertsolariak:





  • Manex Agirre (Arabako txapelduna)

  • Ander Sorozabal

  • Julen Zulaika

  • Gai-jartzaileak DBHko ikasleak


Afariaren kostua: Helduentzat 22 €.
Gazteentzat 12€





DBHko ikasleek Koldori eskatu afarirako txartela



Animo eta etor zaitezte, eaaarki pasatuko dugu!!!

2011/05/24

JULL KANPAINA


Hauek dira Juul kanpainaren barne Euskal Herriko ikastoletan gustukoenak izan diren liburu hautatuenak:

DBH KATEGORIAN:

  • Jasone Osororen Ezekiel

  • Fernando Morilloren Seximenduz

  • Aitor Aranaren Amodioaren gazi-gozoak

ILUSTRATZAILEEN KATEGORIAN:

  • Juan Luis Landa

  • Patxi Gallego

  • Mikel Valverde

  • Jokin Mitxelena

  • Felipe Ugalde

Gaiari (irakurzaletasunari) lotuta, irakur itzazue Armentia Ikastolako DBH 3 eta DBH 4ko bi ikaslek idatzitako horren inguruko testuak.

UMEEN IRAKURKETA


UMEEN IRAKURKETA

Denok dakigunez, idazten jakitea, ondo hitz egiten jakitea eta bereziki irakurtzen jakitea oso garrantzitsua da. Esan bezala, oso funtsezkoa da gaitasun horiek menperatzea eta ondo egitea, baina irakurketaren arloan bereziki arazo asko egoten dira. Arazo horien artean dago gaur egungo umeek eta nerabeek oso gutxi irakurtzen dutela eta horrek arazo larriak ekar diezazkieke beren etorkizunean.

Hau hainbat kausarengatik edo arrazoirengatik gertatu egiten da. Alde batetik, gaur egungo umeek eta nerabeek ordu gehienak telebistari begira edota ordenagailuan pasatzen dituzte eta horrek eragin handia du. Aspertu ere egiten direlako, ez dute irakurtzen, baina hau gertatzen da gehienbat saiatzen ez direlako. Beste aldetik, askotan gurasoek ez dituzte ohitzen txiki-txikitatik irakurtzera eta horrek, nahiz eta ez ohartu, eragin handia du. Ume bat txikitatik irakurtzen hasten bada, gero gehiago irakurriko du, gero eta hobeto. Txikitatik irakurtzen ez dutenean, aldiz, nagusiagoak direnean ez dute irakurtzen eta gainera kasu hauetako gehienek gaizki irakurtzen dute.

Arazo hau gehiago ez gertatzeko edo gutxiago gertatzeko, konponbide asko daude. Batzuk funtziona dezaketenak, beste batzuk gutxitan funtziona dezaketenak eta beste batzuk ezin dezaketenak funtzionatu. Horretarako, nahiz eta konponbideak izan, irakurlearen laguntza handia ere behar da, irakurlea edo arazo hau duena saiatu egiten ez bada, ez du ezertarako balio izango eta. Konponbide gehigarriak asko dira. Alde batetik, gurasoen, aitona-amonen edo dena delakoen laguntza ere behar da eta bere umeek edo nerabeek telebistari edo ordenagailuari ordu bat kendu behar diote irakurketarako zerbait izateko egunero. Ikastolako asignatura gehienetan ere liburuak irakurtzeko eskatu beharko lukete, hauek animatzeko eta dibertigarria eta entretenigarria dela ikus dezaten ere. Beste aldetik, lehenago esan bezala, gurasoek txikitatik, nahiz eta oso txikitxoak iruditu, irakurtzen ohitu behar dituzte seme-alabak. Horrela gehiago irakurriko dute.

Honen guztiaren ondorioz, nahiz eta batzuei aspergarria, astuna, etab. iruditu, irakurtzea oso garrantzitsua da eta nahiz eta emandako konponbideek batzuei ez eragin, saiatu egin behar gara irakurketa bultzatzen, bai hizkuntza batzuetan eta bai beste batzuetan. Gainera, horrela hizkuntzak aberastu egiten dira.



NOLA BULTZATU?


NOLA BULTZATU?

Gaur egungo gazteek ez dute irakurzaletasun handirik. Arazo honek ondorio txarrak ekar diezazkieke hainbat arlotan; azken batean, irakurtzeak ulermenari laguntzeko eta hori hobetzeko balio du. Beste aldetik, jakin badakigu irakurtzeak gure idazkera asko hobetzen duela, hiztegia aberasten zein ortografia akatsak zuzentzen baititu.

Arazo honen eragile nabarmena izan daiteke teknologia berrien erabilera masiboa; izan ere, gazteek denbora luzea ematen dute horien aurrean. Esate baterako, telebista ikusten gutxi gorabehera bi ordu gutxiago ematen dugula esan zuten ikertzaile batzuek. Gainera, orain sare sozial ugari daude Interneten eta gazte gehienak hauen partaide dira. Horrek ordenagailua kontsultatzeko beharra areagotzen du.

Honez gain, irakurtzen aspertzen direla nabaritzen da baina hori gustuko liburu bat hautatu ez dutelako gerta daiteke, oso zaila baita gazte guztientzako liburu interesgarri bat idaztea, gustu desberdinak dituztelako. Inkesta baten arabera 14 urtetik 18 urterako tartean gazteen irakurzaletasunak jeitsiera altua izaten du eta hori euskarazko liburuetan nabarmenagoa da.

Hasierako arazoaren beste eragile bat liburuek “ospe txarra” dutela da, aspergarriak, luzeak eta denbora galtzeko tarteak direla pentsatzen baitute gazteek.

Egia da txikitatik eskoletan liburuen inguruko pentsaera hori aldatu nahi izan dutela baina gehienetan gune horietan irakurtzera derrigortzen dituzten liburuak ez dira batere interesgarriak nerabe gehientzat.

Bestalde, irakutzea derrigorrezkoa bada, hauek ez dituzte liburuak entrenigarri edo jolasaldi bezala ikusiko etxerako lan gogor batzuk bezala baizik. Honetaz gainera, irakasleak lan gehigarri bat egin behar dutela esan du Galtzagorri Elkarteak (euskal literatura sustatzea haur eta gazte literaturaren eremuan helburu duen elkarteak). Hauen ustez irakasleak orientatzaile huts izatetik animatzaile izatera pasa behar dira eta horretarako beharrezkoak zaizkio titulu berrien gaineko argibideak, adinari dagozkion gustuen ezagutza... eta abar luzea.

Arazo honi aurre egiteko ideia batzuk proposa daitezke. Horietako batzuk hauexek izan daitezke: gazteei denbora antolatzen laguntzea, irakurtzeko denbora izatea edota aukera gehiago ematea liburua hautatzerakoan bi liburu edo hiru aukeran emanez. Horrela, gazte guztien gustuak errespetatu egingo dira eta hauek gehiegi ez aspertzea lortuko da.

Euskal Herrian ere arazo honi aurre egiteko kanpainak egin dira, Jull Kanpaina (ikastoletako haurren irakurketaren zaletasuna elikatzeko helburuarekin NIEk antolatzen dituen liburuen eta liburu ilustratzaileen hauteskundeak) bezalakoak.

Gainera, orain ezagutu berri da arazo honi aurre egiteko beste kanpaina bat, “Bookcrossing” deiturikoa. Proeiktu honek mundu osoko haurrak batzen ditu liburuak elkarrekin trukatzeko. Liburuak leku jakin batean edo kalean bertan "aske" uzten dira, norbaitek topatuko dituelakoan. Pertsona batek liburu bat aurkitzean, liburuaren kodea erregistratu egin behar du Bookcrossing webgunean. Honela liburuaren ibilbidea jarrai daiteke. Bestalde, behin liburu bat irakurrita, berriro libre uzten da irakurle gehiago izateko eta mundua ezagutzeko.

Ondorioz, esan daiteke gazteei aukerak emateak edota denbora antolatzen erakusteak beren irakurzaletasuna bultzatuko duela.


2011/05/10

3. EBALUAZIOKO AZTERKETAK


DBH 3KO AZTERKETAK

OSTEGUNA, maiatzak 26
8:30-10:30 - Matematika
15:00-17:00 - Gizarte


OSTIRALA, maiatzak 27
8:30-10:30 - Natura
11:35-13:35 - Lengua


ASTELEHENA, maiatzak 30
8:30-10:30 - Euskara
15:00-17:00 - Teknologia



ASTEARTEA, maiatzak 31
8:30-10:30 - Ingelesa
12:00-13:00- Plastika
15:00-17:00 - Alemana/Hizkuntza tailerra

DBH 4KO AZTERKETAK

OSTEGUNA, maiatzak 26
8:30-10:30 – Bio-Geo/Latina
15:00-17:00 - Euskara

OSTIRALA, maiatzak 27
8:30-10:30 - Lengua
10:45-12:45 – Ingelesa
13:00-14:20- Etika(azterketa?)

ASTELEHENA, maiatzak 30
8:30-10:30 - Matematika
15:00-17:00 - Gizarte

ASTEARTEA, maiatzak 31
8:30-10:30 - Tekno/Informatika
15:00-17:00 - Artea/Fisika-kimika