2020/11/25
2020/11/19
2020/11/16
BADATOR EUSKARALDIA!
Ostiral honetan hasiko da EUSKARALDIA Euskal Herri osoan eta guk, Armentia Ikastolan, gurea ere hasiko dugu. Izena eman nahi baduzu mailez jasotako galdetegia bete. Ostiralean bertan jasoko duzue txapa. Aurten, DBH3. mailako Oihane Lopez de Ullibarrik egin digu diseinu zoragarri hau:
2020/11/09
Poetas en Otoño - IIIª parte
Tercera y última entrega de poemas
TENERIFE
Las nuevas canciones en el coche
y el calor de la tarde;
esa es la entrada
al mundo de las hadas.
Las preocupaciones las dejo atrás
y el mar me hace pensar.
La música, los lugareños,
las luces y las sonrisas
adornan el pueblo.
Los secretos nadan
entre las calles.
Y las sirenas
susurran cuando paseamos.
¡Qué bonito es sentirse
nadie entre tanta gente!
Los segundos vuelan
y los minutos se acaban.
Vámonos a tomar nuestro
último helado,
a contarnos lo no contado.
Vamos a disfrutar
mientras podamos.
E.H.U
* - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * -
EL DESPERTAR
No hay paz en tu mente,
todo bulle,
corre,
huye,
sin nunca ser atrapado.
Pero tú,
esa que todo bien lo hace,
esa que nunca ha tenido un percance.
Tú eres la única
a la que su propio querer ha atrapado.
No puedes más,
no lo intentes más,
pues el precio puede ser alto.
Olvida,
sonríe,
respira,
que el sufrimiento no es vida.
Escucha a la primavera,
que ya no hay ninguna barrera.
Un mundo nuevo se abre
ante tus ojos.
El cantar de los pájaros
te llena el corazón
de felicidad.
Disfruta de la tan deseada
tranquilidad.
Observa a las hojas crecer,
tan pequeñas,
tan ingenuas.
Sabes que todo está parado.
Algo en ti ha despertado.
M.A.
* - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * -
Encerrada
Quiero salir,
salir de aquí.
Buscar la calma que me cuesta encontrar
entre mis garabatos neuronales.
Abro,
Abro la puerta
para encontrar el silencio.
Los garabatos se han transformado:
en hadas
en elfos
y en bosques encantados
Siento,
siento la paz.
M.Ll.
* - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * -
Los verdes campos de las montañas,
el azul agua del mar.
Todo es parte de la tranquilidad.
La tranquilidad es como un amanecer,
como una ráfaga de aire fresco,
como bailar sin pensar.
No debes asustarte,
no debes sufrir,
no debes temer mientras puedas querer.
E.d A.
* - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * -
UN MUNDO MARAVILLOSO
Sueño con un mundo
donde el dinero no sea enfermedad.
Sueño con un planeta
donde el bienestar sea la prioridad.
Sueño que los países
remen todos a una
que no haya disputas
y que todos se unan.
Sueño que las personas
cuidan de la gente
que jóvenes y ancianos
se respetan mutuamente.
Sueño con una sociedad que no tenga dueño,
que todos seamos libre
y que no sólo sea un sueño.
M.L.S.
AITZAKIAK ASMATZEN...
... ETXERA BERANDU HELTZEKO AITZAKIA...
"Herriko enparantzan nengoen lagunekin. Momentu batean eta konturatu gabe, bi gizon ezezagun ikusi genituen herriko Alde Zaharrera bidean. Lagunok festa giroa utzi eta haien atzetik joan ginen. Kale kantoi batean izkutatu, eta agure gaixo baten etxean sartu zirela ikusi genuen. Pixka bat aurreratu ginen, eta etxe albora iristean, ikusi gintuzten. Haietako bat kanpora atera zen eta lepotik hartuta, etxe hartako ikuilura sartu gintuen. Guk soberan ezagutzen genuen ikuilu hori eta bagenekien non zegoen irteera. Bertatik atera, eta alde egin genuen handik. Festa girora itzuli ginen eta eszenatokira igota, musika gelditu eta hauxe bera oihukatu genuen:
“Barkatu, berandu nator baina arrazoi on batengatik. Herritik genbiltzala, txakur kume bat ikusi dugu errepidearen erdian hiltzeko zorian, kotxe batek harrapatu duelako eta lagundu nahi genuenez, kontu handiz eraman dugu Leireren etxera. Zituen zauriak sendatu dizkiogu, baita beroa eta jatekoak ere eman. Berarekin egon gara denbora guztian, pixka bat hobetu arte eta erlojuari begiratu diodanerako, jada bueltatzeko ordua pasatuta zegoen. Anek eraman du haren etxera, duen beste txakur kumearekin jolas dezan baina lagundu behar izan diogu txakurtxoari minik ez egiteko. Horregatik nator berandu.Sinis iezadazue.”
Gurasoak harrituta geratu dira gaueko abentura hori entzun eta gero. Oraindik badut libratzeko esperantza baina azkar joan zait mugikorra eskatu didatenean.
Gasteizko festak ziren eta goizeko hiruretan etxean egon beharra nuen. Oraindik ordu bata zen, lagunekin ondo pasatzen nenbilen, dantzatzen, abesten, esaterako, disfrutatzen. Bat-batean, ordu biak zirela konturatu nintzen. Mugikorra hartu nuen, amari deitzeko asmoz. Konturatutakoan lurrean negoen, neska baten gainean. Nire lagunek neska haren gainera bultzatu ninduten berarekin hitz egin ahal izateko. Berehala eskatu nion barkamena eta pixka bat hizketan aritu ginen. Neskak alde egin bezain laster, mugikorraren bila hasi nintzen. Hartu nuenean, berehala konturatu nintzen hori ez zela nirea, nire gainean erori zen neskaren mugikorra zela. Berehala joan nintzen emakume horren atzetik. Hori gelditu zenean, mugikorrak trukatu genituen eta bakoitza bere bidetik joan zen.
Diskotekatik irtetean bakoitzak bere etxerako bidea hartu zuen. Nik beti bezala, etxera lehenago heltzeko autobusa hartu nuen. Autobusean konturatu nintzen bikote bat, gidaria eta ni besterik ez geudela. Beti bezala, ez aspertzeko, aurikularrak jantzi nituen eta musika entzuten hasi nintzen. Bat-batean bikotearen oihuak musika baino gehiago entzun ziren, eztabaidan ari ziren eta borroka entzutea ekiditeko, autobus gidariak irratiaren bolumena igo zuen, baina nik haien eztabaida entzuten jarraitu nuen. Neskak abortatu nahi zuela esaten zion mutikoari, gazteegiak zirelako ume hori izateko. Mutila hainbeste haserretu zenez, emakumea jo zuen zaplasteko bat emanez. Gertatutakoa ikusi ondoren, korrika egin nuen neskarengana eta eskutik helduta biok autobusetik jaitsi ginen. Guztia azaldu zidan eta esan nion lehen gauza polizia deitzeko izan zen. Polizia iritsi zen eta ezer pintatzen ez nuela ikusita, etxera joatea erabaki nuen. Hori dela-eta, berandu etorri nintzen etxera.
-Eske ordu bata aldera, lagunak edaten hasi ziren baina nik ez nuen edan, eta horrela egon ginen ordubete edo eta hori egin eta gero, kontzertu batera joan ginen. Kontzertu horretan nire lagunak borroka baten sartu ziren eta bueno... Nik lagundu egin nien lagun on bezala. Borroka bukatu zenean, banan-banan eraman behar izan nituen etxera; izan ere, mozkor eta minduta zeuden eta imajinatzen duzu ia 10 pertsona mozkor bakoitza bere etxera eramatea. Eta horregatik heldu nintzen berandu etxera.
-Ai ama!!! Ez dut nahi!!!!!!-ziztu bizian jaitsi zen.
Poz-pozik kaka kolorea zuen izozki baten bila joan nitzen lagunekin. Bai, txokolatezko izozkia.
-Jaitsi zaitez oraintxe bertan baranda horretatik!!
-...
-Jaisteko esan dizut!!
Istorioaren erdian konturatu naiz begiak itxita nituela, eta zabaltzean, umea ikusi dut jaitsita eta bere amarengana korrika egiten.