Jende askok erabiltzen du eta berarekin gozatzen du. Bere doinuaz, adiskidetasunaz...
Beti geldirik dago, ez da lekuz aldatzen, ez baitzaio gustatzen bere ohiturak aldatzea. Finkoa da.
Munduan zehar banatuta daude. Betidanik egon dira eta garrantzi handia izan dute historian zehar.
Ez da bakarra, familia handia du. Batzuk zaharrak dira. Besteak berri-berriak eta gazte-gazteak. Luzeak eta handiak edo motzak eta txikiak. Isatsa izaten du batzuetan. Kolore ezberdinetakoak dira: beltzak, marroiak, zuriak…
Lagun min bat du beti bere azpian. Alboan izan behar du beti, bestela deseroso egongo lirateke bera eta besteak. Berak du garrantzia (bere izena da beti esaten duguna), bere adiskideaz ez baita inor gogoratzen. Forma, tamaina… ezberdinak dituzte guztiek.
Bere gorputzeko atalik deigarriena hankak dira, hiru dituelako. Etengabe daude mugitzen. Funtzio ezberdinak ditu bakoitzak. Bere barrualdea tapaturik dago. Ikusezina. Ez dio inori erakutsi nahi, baina saiatuz gero, lortuko dugu. Hortzak bata bestearen ondoan, ñir-ñirka, zuri-zuriak. Txantxarrak agertzen dira bat-batean.
Barrutik dardarka, beti beldur balego bezala. Bere bihotzak -gureak bezala- hainbat ekintza egin behar ditu ganoraz funtzionatzeko.
Lotsati denean, suabe-suabe egiten ditu gauzak, ez duelako inork bere ahotsa entzuterik nahi. Haserre dagoenean, berriz, oihukatzen du, ahalke barik, denek bere ahotsa entzuteko.
Jendea bere aldamenean egoten da orduak eta orduak etengabe jolasean. Bata bestea etengabe ikutuz. Bien artean gauza ederra sortzen dute, artea. Beste batzuen lanak interpretatuz. Mota ezberdinetakoak izan daitezke horiek.
Abestiak jotzen ditu behin eta berriro, jarraian, ez baita inoiz aspertzen. Harro dago bere oihuez, bozez eta abestiez. Melodiak sortzen ditu, melodia ederrak. Horrelako egoera gozoak eskaintzen ditu pianoak.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina