Durkehim-eko estazioa hutsik geratu da. Bigarren klaseko itxarongelan lehen baino kolila gehiago dago lurrean, hauts gehiago, bokadillo paper gehiago eta egunkariak aulki gainetan.
Gisèle orain bakarrik dago. Larruzko motxila bat alboan eta lenguako liburu bat bere belaunen artean, bana bere aurpegiari begira haserre eta triste dago; izan ere, lenguako azterketa ez zaio oso ondo atera eta oso urduri dago. Gainera, konpetentzia azterketa da. Orduan konturatu da hormetan daudela lenguako azterketak penkatu dituztenak DBH 3 mailan eta hasi da irakurtzen eta bat-batean bere amaren izen eta abizena topatu du. Orduan amari esan dio:
- Ni ez naiz bakarra izan lenguako azterketa gainditu ez duena. Zuk ere penkatu zenuen!
***************************
Durkehim-eko estazioa hutsik geratu da. Dagoeneko gaua da eta Gisèlek egun osoa darama itxoiten. Bigarren itxarongelan lehen baino kolila gehiago dago lurrean, hauts gehiago, bokadillo paperak, egunkariak aulki gainetan.

Gisèle ez da mugitzen; izan ere, esperanza galdua du, orain dela bi hilabete gerrara joan zitzaion aita ez da inondik agertzen. Negargura du, baina eusten saiatzen da. Noizbehinka bakarrik, ondo zaindutako esku bat pasatzen du bekokian zehar, bere aitaren zeinu hura nahi gabe errepikatuz.
JON MIRANDE, Haur Besoetakoa.

-Zer gertatzen da hemen?- jakin nahi izan zuen, eta inork erantzun ez zionez, bere hipotesiak egiten hasita jarraitu zuen.- Nola egin diozu hau?- esan zuen zortzi urteko neska batentzat bortitzegiak diren hitz asko jarraian izanik. Ondoren, poliziari deitu zion eta bi ofizial sartu ziren berehala atetik. Pedro eraman egin zuten.
- Baina zer egin du?- gogoratzen naiz galdetu niola Nagoreri, bere emazteari.
- Egunen batean ulertuko duzu.- Erantzun zidan honek irribarretsu. Orain ulertu egin dut eta, espero dut, berriro ere ez ikustea gizon hori.
**********
Nire gainean makurtu zen berriz eta aurpegia ingurarazi zidan beraren aldera, baina neuk begiak itxirik neuzkan eta arnasa lodi egiten nuen; pentsatuko zuen loarazgarri indartsuari esker, ez nintzela esnatuko... Baina gau hartan ere ez zen konturatu afaltzerakoan janariaren artean ezkutatzen zidan lo egiteko pilula aurkitu eta komunetik bota nuela. Izara eraitsi zidan. Lokartu plantak egin nituen gau hartan ere, ez nintzateke ausartuko sekula berriz ere, “horren” bitartean aitabitxi mozten, ez behin egin zidanaren ondoren esna nengoela konturatu zenean. Ordutik aurrera hasi loarazgarriak ematen, baina lehenengo egunetik pilula topatu eta bota egin nuen, bera konturatu gabe, noski. Gorputxoa konkorturik neukan, belaunak gora eraikirik, ahalik eta zailen jartzeko berari, neu ukitzea. Baina ez zuen ezertarako balio izan, gizonak besoetan hartu ninduen, lehen baino bortizkiago laztandu zuen nire gorputz guztia pijamaren gainetik, musu bat eman zidan bekokian eta, apur bat lotsaturik hala ere, hasi zen nire pijama-botoiak laxatzen. Biluzik utzi ninduenean haren besoetan, sukar batekin estutu ninduen bere gorputzaren kontra. Haren bihotzaren taupadak orduan, odolaren bultzakada eskuak nire larruaren gainean iraganarazten zituelarik...! Ohe gainean pausatu ninduen atzera, nire luzean, hobeki begira ahal ziezaion edozer baino kolpatu eta zaurituago nuen neure gorputz bortxatuari.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina