Durkehim-eko estazioa hutsik geratu da. Bigarren klaseko itxarongelan lehen baino kolila gehiago dago lurrean, hauts gehiago, bokadillo paper gehiago eta egunkariak aulki gainetan.
Gisèle orain bakarrik dago. Larruzko motxila bat alboan eta lenguako liburu bat bere belaunen artean, bana bere aurpegiari begira haserre eta triste dago; izan ere, lenguako azterketa ez zaio oso ondo atera eta oso urduri dago. Gainera, konpetentzia azterketa da. Orduan konturatu da hormetan daudela lenguako azterketak penkatu dituztenak DBH 3 mailan eta hasi da irakurtzen eta bat-batean bere amaren izen eta abizena topatu du. Orduan amari esan dio:
- Ni ez naiz bakarra izan lenguako azterketa gainditu ez duena. Zuk ere penkatu zenuen!
***************************
Durkehim-eko estazioa hutsik geratu da. Dagoeneko gaua da eta Gisèlek egun osoa darama itxoiten. Bigarren itxarongelan lehen baino kolila gehiago dago lurrean, hauts gehiago, bokadillo paperak, egunkariak aulki gainetan.
Gisèle orain bakarrik dago, bi hilabete daramatza bakarrik estazio honetan. Larruzko maleta bat alboan eta liburu bat esku artean duelarik, baina ez du irakurtzen. Bere aitaren bi gauza kuttunenak dira eta indarra ematen diote han geratzeko. Merkantzia baten maniobra hotsa entzuten da ... Bonbilla bat piztuta dago egun argiari konpetentzia egiten bezala... Hormak propagandako kartelez beteak. BILLETE FAMILIARRAK... SPORT D´HIVER EN SUISSE, PRENDEZ LE TRAIN S.B.B.... UND AM REISEZIEL UMS TEIGEN BITTE IN EINEN MIETWAGEN DER... PRENDEZ LE TRAIN...
Gisèle ez da mugitzen; izan ere, esperanza galdua du, orain dela bi hilabete gerrara joan zitzaion aita ez da inondik agertzen. Negargura du, baina eusten saiatzen da. Noizbehinka bakarrik, ondo zaindutako esku bat pasatzen du bekokian zehar, bere aitaren zeinu hura nahi gabe errepikatuz.
JON MIRANDE, Haur Besoetakoa.
Urduri nengoen gau hartan, afaltzen geundela, Pedrok, nire aita pontekoak, nire ur basoan hauts zuri batzuk nola isuri zituen ikusi bainuen. Ez nekien zer ziren, ezta zertarako balioko zuten ere. Baina gauean, inoiz baino nekatuago sentitzen nintzen. Agian hori izango zen, loarazgarriak. Baina zergatik lokartu nahi ninduen Pedrok? Egia da ez neukala lo egiteko erraztasunik, baina tira, hainbesterako ere ez zen. Begiak itxi egiten zitzaizkidan eta azkenean, hamarrak aldera-edo lokartu egin nintzen. Bat-batean, nire esku gainean pisu bat igarriaz itzartu nintzen. Pisu bat nire gainean nola makurtzen zen nabaritu nuen eta esku handi eta gogor batek aurpegia ingurarazi zidan pisuaren aldera. Ez nekien zer gertatzen zen, begiak itxirik mantendu nituen eta arnasa lodi egiten saiatu nintzen. Bat-batean, hotza nabaritu nuen hanketan, nirekin zegoen pertsonak izara eraitsi zuen. Orduan, hots bat entzun zen gelaren kanpoaldean eta nirekin zegoen gizona zer gertatzen zen begiratzera joan zela aprobetxatuta, begiak ireki eta ea nor zen begiratu nuen. Pedro, Pedro zen. Nik ez nuen ezer ulertzen. Logelara itzulitakoan, gizonak besoetan hartu ninduen, lehen baino bortizkiago laztandu zuen nire gorputz guztia pijamaren gainetik, musu bat eman zidan bekokian eta ni babestua sentitu nintzen. Esan beharra dago, nik garai horretan zortzi urte besterik ez nituela. Halako batean, eskuak nire bularren gainetik pasatuz hasi zen pijama-botoiak laxatzen. Ni tentsoago jarri nintzen, dagoeneko bere portaerak ez zidan babesik transmititzen. Biluzik gelditu nintzenean, bere besoetan, sukar batekin estutu ninduen bere gorputzaren kontra. Eskuak nire larru eztiaren gainean iraganarazten zituelarik, geroz eta indar gehiagorekin ematen zizkidan musuak. Ondoren pixka bat banandu zen eta, begiak itxita eduki arren, bere begiek nire gorputza goitik behera nola begiratzen zuten nabaritu nuen. Urduri jarri nintzen. Ni begiratu ostean, berriro ere bota zen nire gainera, eta, lepoan musu bat ematen zidan bitartean, nire eskuak bere aldakaren inguruan ezarri zituen. Nik eskuekin bizkarra laztandu nion, eta, berak hartu zuen sustoa hain izan zen handia non ohetik atera zen korrika. Bere emazteak nire ondoko gelan egiten zuen lo eta egin zuen zaratarekin esnatu zen. Berarentzat egoera ulertezina izan behar zen: bere senarra korridorean korrika zegoen erabat biluzik eta ni ohean botata nengoen, arroparik gabe zer esan jakin ezinik.
-Zer gertatzen da hemen?- jakin nahi izan zuen, eta inork erantzun ez zionez, bere hipotesiak egiten hasita jarraitu zuen.- Nola egin diozu hau?- esan zuen zortzi urteko neska batentzat bortitzegiak diren hitz asko jarraian izanik. Ondoren, poliziari deitu zion eta bi ofizial sartu ziren berehala atetik. Pedro eraman egin zuten.
- Baina zer egin du?- gogoratzen naiz galdetu niola Nagoreri, bere emazteari.
- Egunen batean ulertuko duzu.- Erantzun zidan honek irribarretsu. Orain ulertu egin dut eta, espero dut, berriro ere ez ikustea gizon hori.
**********
Nire gainean makurtu zen berriz eta aurpegia ingurarazi zidan beraren aldera, baina neuk begiak itxirik neuzkan eta arnasa lodi egiten nuen; pentsatuko zuen loarazgarri indartsuari esker, ez nintzela esnatuko... Baina gau hartan ere ez zen konturatu afaltzerakoan janariaren artean ezkutatzen zidan lo egiteko pilula aurkitu eta komunetik bota nuela. Izara eraitsi zidan. Lokartu plantak egin nituen gau hartan ere, ez nintzateke ausartuko sekula berriz ere, “horren” bitartean aitabitxi mozten, ez behin egin zidanaren ondoren esna nengoela konturatu zenean. Ordutik aurrera hasi loarazgarriak ematen, baina lehenengo egunetik pilula topatu eta bota egin nuen, bera konturatu gabe, noski. Gorputxoa konkorturik neukan, belaunak gora eraikirik, ahalik eta zailen jartzeko berari, neu ukitzea. Baina ez zuen ezertarako balio izan, gizonak besoetan hartu ninduen, lehen baino bortizkiago laztandu zuen nire gorputz guztia pijamaren gainetik, musu bat eman zidan bekokian eta, apur bat lotsaturik hala ere, hasi zen nire pijama-botoiak laxatzen. Biluzik utzi ninduenean haren besoetan, sukar batekin estutu ninduen bere gorputzaren kontra. Haren bihotzaren taupadak orduan, odolaren bultzakada eskuak nire larruaren gainean iraganarazten zituelarik...! Ohe gainean pausatu ninduen atzera, nire luzean, hobeki begira ahal ziezaion edozer baino kolpatu eta zaurituago nuen neure gorputz bortxatuari.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina